Bosna – Hırvatistan Arasında Delirten Sınır Geçişleri

Son güncelleme tarihi: 8 Nisan 2024

Bosna’yı ziyaret edip Schengen vizesi olan herkese Hırvatistan’a da geçmelerini öneririm, tabii Sırbistan’a gitme planları yoksa. Diğer yazılarımda anlatmaya çalıştığım gibi Hırvatistan çok güzel bir ülke, görülesi yerleri var. Doğal olarak iki ülke arasında çok sayıda sınır kapısı mevcut, bunlardan zannediyorum en çok kullanılan 3-4 tanesinden geçiş yapma durumum oldu son ziyaretimde. Önerecek birşeyim yok pek, zaten otobüsle gidiyorsanız size söylenenleri yapmak dışında bir seçeneğiniz olmuyor. Sadece karşılaştıklarımı kısaca aktarmak istedim sizlere, hazırlıklı olasınız diye.

Önemli not: Bu yazının ardından çok sayıda Neum’dan Hırvatistan’a kaçak geçme yollarıyla ilgili sorular aldım. Kısa yanıtımı vereyim, bilmiyorum. Ben o sıralarda geçerli bir Schengen vizesine sahip şekilde bu geçişleri yaptığım için kaçma durumlarıyla ilgili herhangi birşey deneyimlemedim, bilmiyorum.

Ön bilgi: Aldığım sayısız sorunun ardından zorunlu bir açıklama yapıyorum. Ben seyahat danışmanı değilim, bu yüzden lütfen “şu tarihte şu ülkeye gideceğim, oradan şuna gideceğim, şu sınır kapısında sorun olur mu” türü sorularınızı yanıtlayamayacağım. Yazının içinde bildiğim, karşılaştığım her şeyi anlatıyorum zaten. Bilginize.

Saraybosna’dan Zagreb’e otobüsle gidecekler için, otobüs Bosna-Hersek devletini oluşturan diğer federasyon Sırp Cumhuriyeti’ni (Republika Srpska) geçip iki ülkeyi kuzey güney doğrultusunda ayıran Sava Nehri’ndeki Gradiška Köprüsü üzerinden Hırvatistan’a geçiyor. Sınırın Bosna tarafında çıkıştan önce otobüs duruyor, içeri bir sınır memuru giriyor. Hırvat kimliği olanlara herhangi bir işlem yapılmıyor, pasaportla geçiş yapacakların pasaportları toplanıyor. O sırada memur, pasaportu inceleyip tipinize bakıyor. Benim pasaport fotoğrafımla o sıradaki halim arasında ciddi bir ‘sakal’ farkı olduğundan memur bana inanmaz bakışlar attı önce. Hemen durumu anlasın diye direkt son vizemdeki fotoğrafı göstermeye davrandığımda hiç elletmedi, ilgili fotoğrafı kendi buldu ve gerçekten ben olduğuma ikna olunca pasaportu alıp devam etti. 5-10 dakika sonra mühürlenmiş pasaportlarımız gelince hareket ettik, muavinimiz sınav kağıdı dağıtan hocalar gibi isimleri okuyarak pasaportlarımızı verdi.

Kısa süre sonra köprüden nehrin öteki yanına geçtik ve yine durduk. Bu sefer tüm otobüs halkı aşağı aşağı indik ve kuyruğa girip gecenin soğuğunda sıramızı beklemeye başladık. Benim sıram gelince başka bir ülkeye ait Schengen vizemi gösterdim. Hırvatistan’da nerelere gideceğimi ve kaç gün kalacağımı sordu memur. Yanıt verdikten sonra mührü vurup yolladı. Herkesin işi tamam olunca yeniden hareket ettik. Gürcistan sınırında karşılaştığım gibi herhangi bir bagaj kontrolü yapılmadı.

İkinci sınır geçişim, Zagreb’den Dubrovnik’e giderken gerçekleşti. Bildiğiniz gibi Dubrovnik ve çevresinin Hırvatistan’ın geri kalanıyla kara bağlantısı yok, arada Bosna Hersek’in Neum şehrinin yer aldığı küçük bir çıkıntısı bulunuyor. Burada Hırvatistan’dan çıkıp 5-10 kilometre kadar Bosna topraklarında takıldıktan sonra yeniden Hırvatistan’a geçiyorsunuz. Normalde arada iki sınır kapısı olsa da otobüsten inmeden transit geçtiğiniz için bir işlem yapılmıyor diye biliyordum ben. Ama öyle olmadı. Hırvatistan’dan çıkarken bir Hırvat memur otobüse geldi, pasaport sahiplerinin pasaportlarına bakıp geri verdi. 10 dakika sonra Bosna’dan çıkıp tekrar Hırvatistan’a girerken bu kez Boşnak bir memur bindi ve pasaportları topladı, zaten topu topu 2 taneydi. Birkaç dakika sonra pasaportlar geldiğinde hayretle gördüm ki pasaportuma Hırvatistan’a Zaton Doli’den giriş damgası basılmıştı ama Bosna’ya giriş veya çıkış damgası yoktu. Bölgede sınırlar, etnik yapı, her şey karman çorman olduğundan memurlar biraz kafalarına göre takılıyorlar gibime geldi. Nitekim aynı yoldan geçmiş başka bir arkadaşımın pasaportunda farklı mühürler de vardı. Neum’un %90’ı zaten Hırvat, o civarlarda da Hırvatlar çoğunlukta, bu nedenle sınırlar biraz göstermelik diyebiliriz (Bir de öneri, bu yönde yolculuk ederken otobüsün sağ tarafında kalmaya çalışın, Adriyatik manzarası için).

Son olarak ise Dubrovnik‘ten Mostar ve Saraybosna tarafına giderken 3 ayrı kapıdan geçildiğini belirtebilirim. Sabrımı en çok zorlayanı da bu yolculuk oldu. Yukarıda anlattığım Neum bölgesinde gir-çık yapılıp ardından kesin olarak Metković-Doljani’den Bosna-Hersek topraklarına geçerken yeniden pasaport kontrolüne giriliyor. Bazen Hırvat, bazen Bosna polisi pasaportları topluyor, bazen bizzat şoför ya da muavin toplayıp teslim ediyor. Bir önceki sefer olduğu gibi pasaportuma sadece Hırvat mühürleri basıldı, Zaton Doli ve Metković’ten 2 tane. Ben yine mantığı tam olarak anlamaya muvaffak olamadım 🙂

Ancak asıl uyarım şu yönde olur: Gündüz otobüsle gidecekler kuyruğa dikkat etsin, kapı başına 40 dakikaya varan bekleme süreleri olabiliyor. Tüm otobüsün pasaportları toplanıyor ve birinde bir sorun çıktığında hiçbiriniz gidemiyorsunuz, bizim başımıza geldi. Topu topu 150 kilometrelik bir yolda (Dubronvik-Mostar) 3 defa ülke değiştirmek, 4 saatten fazla yol çekmek, dakikalarca lüzumsuz yere beklemek gerçekten ömür törpüsü oluyor. İmkan varsa gece geçmek çok daha mantıklı.

İletişim

Bu yazıyla ve diğer yazılarımla ilgili her türlü sorunuzu, yazıların altına yorum yaparak bana iletebilirsiniz.